مدل‌های آموزش ترکیبی در یادگیری دانشگاهی هوشمند
کلمات کلیدی:
آموزش ترکیبی, یادگیری هوشمند, آموزش عالی, دانشگاه هوشمند, پداگوژی دیجیتالچکیده
هدف این پژوهش مرور و تحلیل نظام‌مند مدل‌های آموزش ترکیبی در بستر یادگیری دانشگاهی هوشمند با تمرکز بر الگوهای طراحی، عوامل موفقیت و پیامدهای آموزشی بود. این مطالعه از نوع مروری کیفی با رویکرد تحلیل مضمون است. داده‌ها از طریق مرور نظام‌مند مقالات علمی منتشرشده در پایگاه‌های Scopus، Web of Science، Springer، ScienceDirect و ERIC در بازه زمانی ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۵ گردآوری شد. پس از غربال‌گری، ۱۲ مقاله علمی منتخب بر اساس معیار اشباع نظری مورد تحلیل قرار گرفت. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار NVivo نسخه ۱۴ و از طریق فرایند کدگذاری باز، محوری و انتخابی انجام شد. نتایج نشان داد که آموزش ترکیبی در دانشگاه‌های هوشمند بر سه محور اصلی استوار است: (۱) الگوهای طراحی شامل یادگیری معکوس، مدل‌های انعطاف‌پذیر، مبتنی بر پروژه و تطبیقی هوشمند؛ (۲) عوامل مؤثر بر موفقیت شامل زیرساخت فناورانه، شایستگی دیجیتال اساتید، انگیزش دانشجویان و حمایت سازمانی؛ و (۳) پیامدهای آموزشی شامل ارتقای خودراهبری، بهبود عملکرد تحصیلی، رشد مهارت‌های قرن بیست‌ویکم و افزایش رضایت یادگیرندگان. یافته‌ها همچنین نشان داد که تلفیق مؤثر فناوری و پداگوژی، عامل کلیدی در موفقیت آموزش ترکیبی است. آموزش ترکیبی در بستر دانشگاه‌های هوشمند، مدلی تحول‌آفرین در آموزش عالی محسوب می‌شود که با ایجاد تعادل میان تعامل انسانی و فناوری، کیفیت یادگیری و رضایت دانشجویان را ارتقا می‌دهد. اجرای موفق این مدل مستلزم توسعه زیرساخت فناورانه، آموزش مهارت‌های دیجیتال به اساتید و طراحی نظام‌های ارزیابی ترکیبی و بازخورد بلادرنگ است. یافته‌های پژوهش می‌تواند به سیاست‌گذاران و مدیران دانشگاهی در بهینه‌سازی مدل‌های آموزشی و ارتقای کیفیت یادگیری در دانشگاه‌های هوشمند کمک کند.
دانلودها
مراجع
Abeysekera, L., & Dawson, P. (2015). Motivation and cognitive load in the flipped classroom: Definition, rationale and a call for research. Higher Education Research & Development, 34(1), 1–14.
Alammary, A., Sheard, J., & Carbone, A. (2014). Blended learning in higher education: Three different design approaches. Australasian Journal of Educational Technology, 30(4), 440–454.
Bandura, A. (1986). Social foundations of thought and action: A social cognitive theory. Prentice-Hall.
Bao, W. (2020). COVID-19 and online teaching in higher education: A case study of Peking University. Human Behavior and Emerging Technologies, 2(2), 113–115.
Bishop, J. L., & Verleger, M. A. (2013). The flipped classroom: A survey of the research. ASEE National Conference Proceedings, 30(9), 1–18.
Bower, M. (2019). Technology‐mediated learning theory. British Journal of Educational Technology, 50(3), 1035–1048.
Broadbent, J., & Poon, W. L. (2015). Self-regulated learning strategies & academic achievement in online higher education learning environments: A systematic review. The Internet and Higher Education, 27, 1–13.
Chen, L., Chen, P., & Lin, Z. (2020). Artificial intelligence in education: A review. IEEE Access, 8, 75264–75278.
Daniel, S. J. (2019). Making sense of smart learning: A critical review. Smart Learning Environments, 6(1), 1–17.
